Rients wordt geinterviewd terwijl hij op het vliegveld wacht: "Helpt zen je bij het wachten?" "Ja zeker!" en hij verwijst naar mopperende mensen in de rij die niet zennen. Hij is rustig en beheersd. Wat een boelshit! Met zulke vergelijkingen kun je elke claim maken. De vergelijking moet zijn: Hoe ben jij, nu, met dat gezen van de afgelopen tijd vs. hoe ben jij, nu, met een geschiedenis zonder zen. Gespeculeer. Ik ben altijd al goed geweest in 'netjes' wachten. Ik doe het nu misschien aandachtiger, maar het is niet persé 'netter' wachten geworden. Wachten met een zen-sausje kan net zo 'meewarig' als bij Rients worden: "die arme gedachteloos rondstressende stumpers, toch..." en dan tover ik m'n mooiste metta-glimlach tevoorschijn... Is dat ook een effect van zen? (hey, ik weet het van mezelf he - 'k ben ermee bezig).
Ik ben vast door Ron aangestoken, maar ik denk inderdaad ook dat je niet een vinger op zen kunt leggen: Dit is het en dit doet het. Zen is stoppen met 'dingen doen' en dan kijken wat er gebeurt, wat er is. Ik denk dat ik inderdaad bezig ben met dat "komen tot niet-zelf", al is het raar jargon: niet-zelf. Dat gedenk van mij, mijn ideeen over mij en de wereld, het ge-vergelijk... Het zijn 'overbodige extra's' wanneer je zit. Als dat er niet is, wat blijft er dan? Wat is de essentie van 'dit'? Wat maakt 'dit' 'dit'? En m'n bonusopdracht: 'dit zijn' en zo wellicht gelukkiger, effectiever, efficienter, geintegreerder, rijker, gezonder, slanker, slimmer, socialer, guller en beter-in-het-algemeen worden.
