Minder pijn, dikkere hersenen door zen

Wetenschap heeft weer wat aangetoond: Door zen meditatie krijg je meer grijze massa en heb je minder last van pijn!

Dat wil zeggen, als je vele jaren zitervaring hebt en "AAAHW! PIJN IN KNIE" tot vervelens toe 'kent', dan heb je ook in andere gevallen minder last van pijn. Mensen die 'net begonnen' hadden dat voordeel niet. In een MRI scanner bleek dat zenners meer grijze massa hadden: de toename hield verband met aantal uren zitervaring en de ongevoeligheid voor pijn.

"The often painful posture associated with Zen meditation may lead to thicker cortex and lower pain sensitivity," says Grant, noting that meditative practices could be helpful in general for pain management, for preventing normal age-related grey matter reductions or potentially for any condition where the grey matter is compromised such as stroke.

Mooi he? Misschien helpt Zen tegen beroertes of zelfs tegen ouderdom! Nu ziekte en de dood nog!

Trouwens, 'ze' hebben ook het gebiedje gevonden dat zichzelf uitschakelt zodra er indrukwekkende neurologische termen/plaatjes gebruikt worden. :) Fascinerend, fascinerend...

via science daily / het artikel

Waarom ziet boeddha er zo uit?

Alles wat je altijd al wilde weten over
waarom boeddha eruit ziet zoals ie eruit ziet. Lang-orige boeddhas, de krulletjes, het knotje... en natuurlijk die dikkertjes.

De dikke variant is 'een' boeddha, Hotei, een chinese monnik. Maar ook 'de' Boeddha (Siddharta Gautama aka de historische boeddha), wordt op veel verschillende manieren verbeeld. Over de lange oorlellen:

The earlobes are elongated, partly to indicate the Buddha is all-hearing and partly as a reminder of the heavy earrings that weighed them down before Siddhartha renounced material things to seek enlightenment.

In de strip 'Saint Young Men' zie je ook al deze verbeeldingen terugkomen.

op the straight dope

Geen woorden maar daden

Vaak zit er ruimte tussen spreken en doen. Mooi gepraat, maar doe het maar gewoon... In gebarentaal lijkt het alsof het ter plekke gedaan wordt. Hier een indrukwekkend videootje van de vier bodhisattva geloften in gebarentaal. Dat 'doen' heeft Jeff Shores versie van de vier geloften ook. Hij begint (als ik het me goed herinner) met:

Numberless beings; Set free!

(helaas kan ik zijn versie niet online (of offline) terugvinden!)

Krachtig spul, woorden...

via monkey mind

Natuurlijke borst vergroting

In al die tijd die je nu alleen maar stil zit, kun je ook aan natuurlijke borstvergroting werken. Je zet gewoon een over het hoofd geziene 90% van je geesteskracht in!

De auteur van het boek, Donald L. Wilson, schreef ook Total Mind Power waarin die 90% gebruikt wordt om andere kwaaltjes aan te pakken. Dan vraag ik me af hoe hij ontdekt heeft dat die Total Mind Power ook werkt voor borstvergroting...

Zit voorzichtig!

via Full contact enlightenment op odd books

Boeddha en Jezus in één strip

Het is het einde der tijden, Boeddha en Jezus zijn terug op aarde voor vakantie en wonen samen in een krap appartementje in Tokyo. Jezus krijgt aandacht van de meisjes omdat ie op Johnny Depp lijkt, Boeddha moet juist het onderspit delven: Iedereen wil zonodig z'n voorhoofd aanraken.

In de strip Saint Young Men van Hikaru Nakamura wordt veel gegrapt met de christelijke en boeddhistische iconografie, reciteert Boeddha de hart soetra wanneer ze een achtbaan ritje maken, zie je veel 'typisch Japanse gebruiken' (bijv. in nette rijen op de metro wachten) en wordt er (natuurlijk) verwezen naar Japanse (pop)cultuur zoals de Boeddha reeks van Osamu Tezuka.

De strip is zelfs zo populair dat in meisjesbladen de hoofdpersonen al staan voor een nieuwe trend: Buddha Boys ('Bosatsu danshi').

Literally, a bosatsu is a Bodhisattva, or enlightened being, which in statuary form are often rather thin and intense-looking. A bosatsu danshi likewise “has a beautiful face, smooth skin, slim body, but is not too feminine. Theirs is an attractiveness and sensuality beyond mere sex and age.”

Lijkt er toch nog hoop voor Boeddha :).


Saint Young Men (in 'scanlation')
buddha boys via metropolis

Uitstelgedrag

Life is what happens to you while you're busy making other plans.

Dan moet uitstelgedrag toch de perfecte manier zijn om 'het leven' te betrappen. Deze video bekijkt uitstellen van dichterbij.



op beautiful decay door Johnny Kelly

Vouw een boeddha

Lekker crea-bea en dan ook nog "spiritueel"

Verlang niet naar het eindresultaat, maar geniet van elke vouw (ook de niet-helemaal-perfecte vouwtjes).

Nah, dan weet ik iets veeel makkelijkers: pak een stuk papier en maak er een prop van. Geniet van elke vouw: het zijn er stukken meer dan in die origami-boeddha. Bijkomend voordeel: Het 'gevaar' van verlangen naar het eindresultaat is praktisch nihil!

Mocht je toch echt een boeddha willen maken:



op Happinez via Good things

Snap je hem?

Kensho (een plotselinge 'doorbraak' in zen) en het snappen van een grap (de 'divine joke') worden soms met elkaar vergeleken. Met nieuw onderzoek kan die vergelijking wellicht nog preciezer gemaakt worden - er zijn namelijk veel soorten humor en het 'snappen' hangt ook nog eens af van de persoon.

Most types of humour, including jokes and cartoons, rely on some kind of incongruity between two elements that needs a second's thought before it can be understood. The extent to which this mismatch can be resolved differs between jokes, however.
Some have a clean punchline that ties up all the loose ends, while in 'nonsense' humour the incongruity can only be partially resolved, leaving a gap in the person's understanding.

Dat er verschillende soorten zijn wist je natuurlijk al: Friends heeft een 'duidelijker' soort humor dan Monty Python. Het is het verschil tussen "staan twee oenen bij 'n stoplicht. zegt de een: 't is groen!, de ander: uh... een kikker?" en een mop van m'n wiskundeleraar, vroeger: "wat is het verschil tussen een dood vogeltje? z'n ene pootje is langer". 'Experience seekers' (ze hebben een groep verzonnen waar ik bij hoor!) weten die laatste soort ook erg te waarderen. Hoewel lang gedacht werd dat dat soort los-associatieve humor moeilijker en intellectueler zou zijn dan duidelijke humor: niet dus! Onzin humor is voor luie mensen, humor met een plot kost energie.

Verder zijn voor sommige grappen een theory-of-mind nodig (de twee oenen denken verschillende dingen): iets dat mensen met een autisme stoornis niet snel grappig vinden. Maar die lachen net zo hard om grappen die bijvoorbeeld visueler zijn. Vrouwen zijn in het algemeen iets langzamer met het oordeel of humor grappig is, maar ze genieten er des te meer van.

Kijk! Doet het vast weer goed op feestjes (lang leve de wetenschap). En de volgende keer dat je verlicht raakt heb je weer iets meer conceptuele handvatten om te vertellen op welke mop, practical joke, spotprent of grappige gebeurtenis het 't meest leek. :)

Trouwens, los van of honden een boeddha natuur hebben, ze hebben waarschijnlijk geen humor - geen anterior cingulate cortex en frontoinsular cortex, he.

op New Scientist via Experimental Theology (NB: de plaatjes op de New Scientist site zijn te vinden door op de link "5 more images" onder het plaatje rechtsboven te drukken)

Thought Moments

Mooi videootje waarin de interviewer mensen 10 vragen stelt (wie ben je? wat doe je?) en de antwoorden vastlegt. Het begint met de tekst:

The Buddha observed the mental states experienced after a physical or mental object enters the mind. He called these states, 'Thought Moments'.

Het klinkt een beetje cryptisch, maar het wordt erg raak en eenvoudig gebracht. Mooi om deze mensen te zien en erbij te zijn terwijl er gedachten en antwoorden ontstaan.

op vimeo - Thought Moments van Michael Simon Toon, via ox herding

Zen Noir

A detective receives a call about a murder at the Buddhist Temple. He enters the Zendo, with his gun drawn, and pointing it at the rows of black-clad, shaven-headed meditators, shouts 'Nobody move!' Now, if you get the humor in that, this film is for you. If you do not get the humor in that, please avoid this one; you'll feel bored, confused, and cheated.
(imdb.com)

Zen Noir is een veelkleurige zen detective film uit 2004 door 'independent' filmmaker Marc Rosenbush. Een mix van film noir (in kleur) en zen - sommige verwijzingen zijn wat cliché, een paar grappen wat flauw, maar al met al een mooie film. De vergelijking met David Lynch wordt wel gemaakt vanwege het associatieve gefilm (snelle flashbacks en veel sinaasappels), maar deze film is niet pretentieus ondoorgrondelijk - uiteindelijk 'snap' je hem wel.

de trailer:

en de torrent op piratebay. eh... bijv. handig als je de dvd hebt, maar de film op je netbookje wilt kijken zonder de dvd urenlang te moeten rippen - zoiets.

Oja, ze zitten af en toe wel crap.

Unhappy Hipsters

'Fight club' ondertiteling voor architectuur magazine plaatjes. Ach, zijn die strak ontworpen huizen en design interieurs niet een wanhopig opgeworpen schil om een enorme leegte te verbergen? Een klap in je gezicht - dat zal je leren...




via elephant journal - Unhappy Hipsters